Eleştiri
Yekhan Pınarlıgil küratörlüğündeki 2019 sergisi, Ceylan Çaplı’nın 93 yılında açılmış ve birkaç yaz aktif kalabilmiş kulübünden ve onun simgelediği karşı kültür kavramından yola çıkıyor.
Ne arıyorsun?
Monolitik, kakofonik ve kaotik: İstanbul Büyükşehir Belediyesi kültür politikaları, stratejisi ve programları
Black Lives Matter’ın ardından Porto Riko’da bütünleşmeci ırkçılık ve güncel sanat
Sergileme politikalarında feminist küratoryal metotlar
Glasgow Kadın Kütüphanesi ve Outburst Festival WOW İstanbul’da
WOW İstanbul katılımcıları anlatıyor
Faruk Sade Sanat Fonu başvuruları başladı
Rabih Mroué, performanslarıyla Nisan’da Beykoz Kundura’da
Sümerbank’ın 90 yıllık hafızası: Hafıza Konuşmaları ikinci kez Beykoz Kundura’da
Siyah Daha da Beyaz: Galeri Siyah Beyaz 40 yaşında
WOW – Dünya Kadınlar Festivali, bini aşkın katılımcıyı bir araya getirdi.
Yekhan Pınarlıgil küratörlüğündeki 2019 sergisi, Ceylan Çaplı’nın 93 yılında açılmış ve birkaç yaz aktif kalabilmiş kulübünden ve onun simgelediği karşı kültür kavramından yola çıkıyor.
Sedgwick’e göre umut, kırıcı hatta travmatik bir deneyimdir. Ancak onarıcı olarak konumlandırılmış okur, karşılaştığı veya kendi yarattığı fragmanları veya kısmi-nesneleri umutla düzenlemeye çalışır.
Geçmişle yüzleşmek için, hiç değilse toplumsal meseleler hakkında dürüst diyaloglar kurabilmek için, klişeleşmiş anlatım biçimlerinden kopmamız gerekiyor. Travmalar bundan daha fazlasını talep ediyor.
Ana akımda ya AIDS krizi bağlamında ya da Minimalist sanatın estetik dertlerini çarpıtması üzerinden konuşulan Félix González-Torres'in işlerine Marksist bir bakış.
Kitabın yazarına göre camp tarzın ortaya çıkmasını sağlayan temel unsur, dedikodu üzerinden şekillenen queer bir jargonun varlığı. Bu açıdan 50’ler Amerika’sıyla, günümüz Türkiye arasında...
Sanatçıların benimsedikleri tarih yazımıyla Şarkiyatçı gelenek arasında bir husumet var, bu yüzden kimlik inşasında kullanacakları tarihi eleştirmeye daha açıklar.