Eleştiri
Rusya’ya gitmek için evden ayrılan Denef Huvaj'a anneannesinin verdiği, hiç harcanmadan yıllarca saklanmış "6,5 Ruble" sergiye adını veriyor.
Ne arıyorsun?
Bağlar kurmak ve bir arada olmak için: border_less ARTBOOK DAYS
Peki sanat öğrencileri ne diyor?
Hüseyin Bahri Alptekin: Bir sanatçı olarak seyyah
İstanbul Bienali küratörü Tohmé: İşler prensiplerime aykırı bir şekilde yürütülseydi, devam etmezdim.
Argonotlar’dan mektup: Yeni dünya düzeninde bağımsız yayıncılık yapmak
15 Mayıs Dünya Vicdani Retçiler Günü’nde Tayranoğlu’nun "ŞEY" sergisi, bize vicdani reddi sadece askerliği reddetmek olarak değil, militarizmin tüm biçimlerine bir karşı duruş olarak...
Kıraathane İstanbul’da gerçekleşen “Tedbir” sergisi sanatçıların hayatta kalma yöntemlerini irdelerken şeffaflığın toplumsal ilişkilerde ne ölçüde gerçekleşebileceğini sorguluyor.
Nancy Atakan'ın İMALAT-HANE'de gerçekleşen "Beni Yok Etme" sergisi hafızanın, kimliğin ve varoluşun silinmeye karşı nasıl direnebileceğini sorgulayan bir düşünce biçimi
"Yeryüzünün Sesi" sergisi ses, sessizlik, beden ve doğa arasındaki geçirgen ilişkileri post-hümanist bir yaklaşımla ele alıyor.
Rusya’ya gitmek için evden ayrılan Denef Huvaj'a anneannesinin verdiği, hiç harcanmadan yıllarca saklanmış "6,5 Ruble" sergiye adını veriyor.
Açık Sütun, İstiklal Caddesi’nde düzenlenen yürüyüş ve eylemlerde her zaman son durak olurken üstüne asılan bayrak, pankart ve çeşitli nesnelerle bir dilek ağacına dönüşüyor.
Bir bedenin başka bir bedenin çayırlarını ve ormanlarını keşfe çıkması belki de ancak bu kadar süslü ve/ama cesur bir biçimde anlatılabilirdi.
İki mekâna yayılmış “Olağan Zamanın Dışında” hakikat ve sanatın birer düşman olarak karşı karşıya gelmelerinin sergisi.
Bir yılı aşkın süredir mikro ya da makro ölçekli mesafelerden konuşurken Etel’in “İmkânsız Eve Dönüşü” bana tam tersi bir etkiyle mesafeler yerine yakınlıkları düşündürdü.
Olimpos Sergileri’nin ikincisi “peyzaj” temasıyla bugünün manzarasına çaresizlik kadar umutla, başka türlü hayat formları önerisiyle bakan yapıtlar bütününden oluşuyor.
Kitabın yazarına göre camp tarzın ortaya çıkmasını sağlayan temel unsur, dedikodu üzerinden şekillenen queer bir jargonun varlığı. Bu açıdan 50’ler Amerika’sıyla, günümüz Türkiye arasında...
Hem yazı dizisi hem sergi olarak Ak-sayanlar tek başına özgüne ulaşan yaratıcı enerjinin, ikili deneyim alanında nasıl dönüştüğünü görmek açısından önemliydi.
Neoliberalizmin açmazlarının, kolonyalizmin kılık değiştirmiş halinin ve heteronormatif baskının izlerini kitsch üzerinden takip etmek isteyen güncel çabayı baş etmesi zor bazı sorunlar da bekliyor.
Küratörün kendini bilerek otorite olarak konumlandırdığı bir düzlemde, sanatçıların isyancı olarak yer aldığı, iktidar ile hedef gösterilen azınlık arasındaki gerilimin mikro bir örneğini görüyoruz.