Eleştiri
Kitabın yazarına göre camp tarzın ortaya çıkmasını sağlayan temel unsur, dedikodu üzerinden şekillenen queer bir jargonun varlığı. Bu açıdan 50’ler Amerika’sıyla, günümüz Türkiye arasında...
Ne arıyorsun?
Kadınların yazılmayan tarihini önceleyen bir sanat tarihi yazımına ihtiyaç var. Ancak sanat tarihi salt sanat tarihçilerinin yazdığı bir metin değildir; aynı zamanda yapılanların kendisidir.
Olmayan, negatif bir direniş kurgulamak, kamusal alanda konuşamayan ya da konuştuğunda şiddete maruz bırakılan öznenin elindeki bir sığınak, başına geleceklerden güç devşirmenin bir yolu.
Çağla Özbek’in yazıp Kibele Yarman'ın görselleştirdiği GMK En İyi Kitap Tasarımı ödüllü Semada bir kadın failin dava dosyasını bir tür hayalet olarak ziyaretinin hikâyesi.
Batı’nın liberal demokrasileri, neyin “iyi” sanat olduğuna karar verme yetkisini uzun süre ellerinde tuttular. Ancak bu durum, değişmek üzere olabilir.
Kitabın yazarına göre camp tarzın ortaya çıkmasını sağlayan temel unsur, dedikodu üzerinden şekillenen queer bir jargonun varlığı. Bu açıdan 50’ler Amerika’sıyla, günümüz Türkiye arasında...
Hem yazı dizisi hem sergi olarak Ak-sayanlar tek başına özgüne ulaşan yaratıcı enerjinin, ikili deneyim alanında nasıl dönüştüğünü görmek açısından önemliydi.
Neoliberalizmin açmazlarının, kolonyalizmin kılık değiştirmiş halinin ve heteronormatif baskının izlerini kitsch üzerinden takip etmek isteyen güncel çabayı baş etmesi zor bazı sorunlar da bekliyor.
Küratörün kendini bilerek otorite olarak konumlandırdığı bir düzlemde, sanatçıların isyancı olarak yer aldığı, iktidar ile hedef gösterilen azınlık arasındaki gerilimin mikro bir örneğini görüyoruz.
Yayınlanmasıyla beraber sanat tarihi anlatısını değiştiren Linda Nochlin'in "Neden hiç büyük kadın sanatçı yok?" makalesini bugünden değerlendiren bir soruşturmayla tekrar düşünüp tartışmaya açıyoruz.
Can Küçük’ün Hav Hav Hav Hav Hav sergisi, ne göğe ne yere ait olan arafta kalmış ama özgürlüğüne de kavuşmuş nesnelerden kurulu bir dünya...
AVTO’da sergilenen Cevat Kurtuluş’un 8 mm film evrakı üzerine bir deneme.
Yola birlikte çıkmamışlardı… Belki de milat sayılabilecek, Halı Atölyesi tanışıklığı bir araya getirdi onları. Halı Atölyesinde karşılaştılar, halıda sohbet ettiler. Derken birbirlerine denk geldiler.
Güncel sanatın sıkışmış doğası içinde sürgit görme biçimlerine ve gösterim rejimlerine bir itirazın aracısı olarak geleneksel sanatların daha etkin ve saygın kullanımı mümkün mü?
Sıra dışı bir yılı geride bırakırken sanat yazarlarına sorduk, 2020 yılında gördüğünüz sergilerden sadece birini önermeniz gerekse bu hangisi olurdu?