Eleştiri
Sanatçı Elmas Deniz üretimleri üzerinden tatlı ve tuzlu sulara, kaybolan derelere, insan eliyle yer altına indirilen sulara değerek geçmişten bugüne ve muhtemel geleceğimize bakıyor.
Ne arıyorsun?
Monolitik, kakofonik ve kaotik: İstanbul Büyükşehir Belediyesi kültür politikaları, stratejisi ve programları
Black Lives Matter’ın ardından Porto Riko’da bütünleşmeci ırkçılık ve güncel sanat
Sergileme politikalarında feminist küratoryal metotlar
Glasgow Kadın Kütüphanesi ve Outburst Festival WOW İstanbul’da
WOW İstanbul katılımcıları anlatıyor
Nejbir Erkol’un Goethe-Institut Ankara, Galeri Vitrin’de sergilenen Bir Toprak Yaratmak adlı yerleştirmesi, bir kişisel mit yaratma hikâyesi
Ertuğrul Güngör ve Faruk Ertekin’in içinde yaşadıkları coğrafyanın kültüründen etkilenen son dönem üretimleri ve Anna Laudel İstanbul’da devam eden sergileri “Untraditional” üzerine.
Gizem Akkoyunoğlu'nun Sanatorium'da gerçekleşen "Kudretin Silüetleri" sergisini Oğuz Karayemiş değerlendirdi.
Mimar, sanatçı Özden Demir, Serkan Aka’nın Schneidertempel’da gerçekleşen, ses düzenekleri ve buluntu nesne enstalasyonlarından oluşan sergisini ele aldı.
Sanatçı Elmas Deniz üretimleri üzerinden tatlı ve tuzlu sulara, kaybolan derelere, insan eliyle yer altına indirilen sulara değerek geçmişten bugüne ve muhtemel geleceğimize bakıyor.
İstanbul Büyükşehir Belediyesi tarafından 9 Temmuz 2021’de açılan Müze Gazhane projesinde katılımcı ve şeffaf bir strateji geliştirebildi mi?
Türkiye’nin üç büyük kulübü, Beşiktaş, Fenerbahçe ve Galatasaray stat müzeleriyle kültürel etki ve ekonomik potansiyellerini ne kadar gerçekleştirebiliyor?
İncil sahnelerini resmedenlerin çoğu kariyerlerinin zirvesindeki erkek sanatçılar olduğu için Floransa’da bir kadın tarafından resmedildiği saptanmış tek son akşam yemeği Plautilla Nelli'ye ait.
Rusya’ya gitmek için evden ayrılan Denef Huvaj'a anneannesinin verdiği, hiç harcanmadan yıllarca saklanmış "6,5 Ruble" sergiye adını veriyor.
Açık Sütun, İstiklal Caddesi’nde düzenlenen yürüyüş ve eylemlerde her zaman son durak olurken üstüne asılan bayrak, pankart ve çeşitli nesnelerle bir dilek ağacına dönüşüyor.
Bir bedenin başka bir bedenin çayırlarını ve ormanlarını keşfe çıkması belki de ancak bu kadar süslü ve/ama cesur bir biçimde anlatılabilirdi.
İki mekâna yayılmış “Olağan Zamanın Dışında” hakikat ve sanatın birer düşman olarak karşı karşıya gelmelerinin sergisi.
Bir yılı aşkın süredir mikro ya da makro ölçekli mesafelerden konuşurken Etel’in “İmkânsız Eve Dönüşü” bana tam tersi bir etkiyle mesafeler yerine yakınlıkları düşündürdü.
Olimpos Sergileri’nin ikincisi “peyzaj” temasıyla bugünün manzarasına çaresizlik kadar umutla, başka türlü hayat formları önerisiyle bakan yapıtlar bütününden oluşuyor.